पालटले आहेत दिवस तुझे..
देण्यासारखं आता तुझ्याजवळ काहीच नाही उरलं...
द्यायला होतं तेव्हा खूप काही दिलंस तू..
अगदी कसलाही विचार न करता
आता नशीबच फिरलं आहे जणू
कुणीच उरलं नाही तुझ्या साथीला..
पण मी मात्र विसरलो नाहीये तुला.
विसरू तरी कसा शकतो मी?
तुझ्याच तर अंगाखांद्यावर खेळलो, वाढलो.
उंच आभाळात झेप घ्यायला शिकलो.
गेले त्यांना जाऊ देत,
मी मात्र तुझ्याबरोबरच राहीन..
पुढच्या पावसाची वाट बघत .. सदैव..
P.S. @ Deep, sorry again. I started writing this post in english, switched to hindi; but ended up in marathi again. It is much easier to put my feelings in marathi. :(
हृदयस्पर्शी.....
ReplyDeletehey.. first thing first.. dnt be sorry abt writing in marathi.. it depends on our mood and feelings tht in which language are we able to convey it the best.. so never mind..
ReplyDeletei wudn't have started reading if u won't have made that PS.. i generally dnt dare start reading marathi posts.. bt then today ur PS made me do so.. :-)
And most importantly.. it has really turned out beautiful (as far as i cud make out MARATHI)..
keep writing.. :)
@Meera- thanku thanku!
ReplyDelete@Deep- are haan, baat to yeh hai ki main likhana to chahti hoon but feel lazy to put efforts while write in english. aur dusri baat yeh hai ki, tum aur meera to ho mere consistent readers, to agar main marathi main likhu to ek regular reader kum ho jata hai :p